Van de kelder tot het podium

Het is 1988. In een kelder staan allemaal archiefkasten langs de wanden en in het midden zit een jongen alleen omringd door stapels papier. Het enige dat je hoort is het ritselen van papier terwijl hij het ene vel na het andere bekijkt. Niet dat hij alles kan lezen, maar dat weerhoudt hem er niet van om het in zich op te nemen. Het mooiste zijn de partituren waar alle partijen samenkomen, achter al die tekens moet wel iets bijzonders schuilgaan. Een levensdoel wordt geboren, doorgronden wat er staat en hoe dat om te zetten in klank.

Chris Derikx komt uit een muzikale familie en komt al vroeg in aanraking met muziek. Zo speelt zijn vader bij de fanfare van Broekhuizenvorst en is daar ook bibliothecaris. Van jongs af aan voelt Chris zich aangetrokken tot de archiefkasten vol muziek die in de kelder staan. "Elk stuk papier wat in die kelder lag heb ik meerdere keren in mijn handen gehad. Alle hoogtepunten, en ook de dieptepunten, van het fanfarerepertoire lagen daar opgeslagen. Ontelbare uren heb ik door de bladmuziek en partituren gebladerd om te proberen te achterhalen wat het uniek maakte.'

Zo weet Chris nog goed de eerste keer dat hij met zijn vader meeging naar een repetitie. "Van de vele indrukken van die dag is er eentje die ik helder voor de geest kan halen, de dirigent die het geheel leidde. Dat hij met zulke, ogenschijnlijk, simpele bewegingen zoveel invloed kon hebben maakte diepe indruk. Vanaf dat moment wilde ik dat ook kunnen." Chris startte met lessen bij de plaatselijke fanfare, eerst op blokfluit maar al snel op bugel. "Bugel was mijn eerste keuze, de klank en de partijen die ze mochten spelen leken me geweldig. Mijn doel was toen om zo snel mogelijk bij het orkest te komen, om er echt bij te horen."

Vanaf dat moment gaat het snel. "Het spelen ging me makkelijk af, ik was technisch handig en kon snel lezen, enkel mijn conditie was niet je van het. Maar dat weerhield me er niet van om toch te kiezen voor Bugel als hoofdvak instrument toen ik naar het conservatorium ging, een fantastische keus zoals later zou blijken." Zegt Chris met een dikke knipoog. "HaFaBra directie was toen al het enige waar ik echt oog voor had. Zo haalde ik mijn bachelor HaFaBra directie in 2004, maar duurde het tot 2007 en was er een switch naar Hoorn nodig voor ik mijn bachelor uitvoerend musicus afrondde. In 2010 heb ik de master HaFaBra directie afgerond die ik volgde bij Alex Schillings aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag."

Maar dan begint het pas! "In 2000 kreeg ik mijn eerste jeugdorkest en binnen een jaar had ik 4 orkesten. Dat zorgde voor veel vaart in mijn ontwikkeling, maar die was niet enkel positief. Als ik erop terugkijk was ik behoorlijk arrogant, maar welke twintiger denkt niet alle wijsheid in pacht te hebben. Heb er soms nog last van". Zegt Chris hard lachend. "Dat soort herinneringen geven het leven glans. Het was hard werken, we gaven mooie optredens, we beleefden avonturen! Er waren dingen die ik goed deed maar ik maakte ook veel fouten. Maar ik was vooral bezig met muziek maken en leren, twee zaken waar ik veel van hou".

Door de jaren heen heeft Chris met veel orkesten mogen werken en veel hoogtepunten beleefd. "Als je me vraagt naar mijn meest bijzondere moment kan ik er een paar noemen. Zo is het winnen van het WMC in 2013 met Koninklijke Fanfare St. Caecilia Puth een onvergetelijke ervaring geweest. We hebben zo hard gewerkt en de muzikanten hebben werkelijk alles gegeven om de winst te kunnen bereiken, als dat dan lukt is de ontlading gigantisch. Heb nog nooit zo hard gefeest". Verteld Chris trots. "Maar ook mijn deelname aan 'Concours International de Direction d’Orchestre d’Harmonie' heeft me veel geleerd en gebracht, zo heb ik nog steeds contact met andere deelnemers. Ik kan genoeg hierover 'opscheppen', maar eigenlijk ben ik vooral dankbaar dat die honderden muzikanten door de jaren heen met mij hebben willen werken. Dat ze mij vertrouwden om hun hobbyavond te leiden en dingen van me aannemen. Dat we samen doelen hebben gesteld en ze vervolgens waar hebben gemaakt Zonder hun had ik mijn vak nooit kunnen uitvoeren!"

Orkesten